Antzinatik, gure gizartea kontsumista izan da. Gero eta gauza berriago asmatu egin dira eta, gero eta, kontsumista handiago bihurtzen ari gara. Behar ez ditugun hainbat gauza erosten ditugu eta, gainera, pentsatzen dugu behar beharrezkoak direla edo gero eta gauza gehiago izanda hobe biziko garela, materialista hutsak bihurtuz.
Baina bizimodu hau (kontsumista eta materialista), ohiturekin eta sinesmenekin gure hurrengokoei ere pasatzen ari gara, hauei ere kontsumistak eta materialistak bihurtuz. Adibidez:
Gaboneko ohiturarekin, Olentzero sinesmena dela eta, umea ondo portatze bada eta azkenean, txarto portatzen bada ere umea nahi duen oparia eskatzen du (kontsumismoa). Eta gehienetan, umea eskatutakoa lortzen du. Eta gurasoek edo familia, umea eskatutako guztia ematen saiatzen dira. Maitasuna erregaluekin adieraziz (materialismo hutsa).
Publizitatea indar handia du eta jostailuen iragarkiak oso ederrak, tentagarriak eta harrapatzaileak egiten dituzte, umeak liluraturik utzita eta horren nahiarekin. Bakoitza bere produktua saldu nahian eta bere produktua behar-beharrezkoa dela salduz (kontsumismoa sustatuz).
Guzti honekin esan nahi dudana zera da, ondo dago umea noizbait opari bat eskatzea eta eskatutakoa lortzea, baina beti umea nahi duena ematea ez. Umea ikasi behar du jostailuzko opariak ez direla munduko gauza bakarra eta hainbat opari mota daudela, oso dibertigarriak eta kontsumismoa sustatu gabe. Ulertu behar dute, jostailuzko erregaluak oparitzen ez badira, gurasoak edo familia berdin maite diotela. Opariak eta maitasuna ez dela gauza bera.
No hay comentarios:
Publicar un comentario